Οι διπλωμάτες της Επιτροπής για την “καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών ” Σιωπή Άννα, εκπρόσωπος της Νιγηρίας και Ροδούλα Καρελιωτη, εκπρόσωπος του Ισραήλ τράβηξαν την προσοχή μου βάζοντας με στη διαδικασία να τους κάνω κάποιες ερωτήσεις με σκοπό να αποσπάσω ακόμα περισσότερες πληροφορίες για το θέμα, που είχαν να αντιμετωπίσουν. Έτσι, ρώτησα τα εξής:
Σχετικά με την απόφαση κάποιων χωρών να τοποθετήσουν μόνο γυναίκες σε τηλεφωνικές γραμμές, που βοηθούν κακοποιημένες γυναίκες, ώστε να νιώθουν πιο οικεία, ποια είναι η άποψη σας ;
Και οι δυο συμφώνησαν στο γεγονός ότι μια γυναίκα μετά την κακοποίησή της από άντρα είναι ταραγμένη και το τελευταίο πράγμα, που θα επιθυμούσε θα ήταν να εξομολογηθεί την ιστορία της σε αντιπρόσωπο του ίδιου φύλλου. Επίσης, η εκπρόσωπος της Νιγηρίας συμπλήρωσε λέγοντας ότι αυτή η απόφαση δεν είναι ρατσιστική απλά, ίσως περισσότερες γυναίκες καλούνταν να επικοινωνήσουν με αυτές τις γραμμές αν λειτουργούσε αυτό το σύστημα.
Πως θα μπορούσαν οι γυναίκες να αλλάξουν το στερεότυπο να θεωρούνται τα αδύναμα μέλη της κοινωνίας ;
Για ακόμα μία φορά και οι δυο τους συμφώνησαν δηλώνοντας ότι οι γυναίκες δεν είναι πραγματικά τα αδύναμα μέλη της κοινωνίας. Η εκπρόσωπος του Ισραήλ υποστήριξε ότι μέσω της διαμαρτυρίας και την δημιουργία επιχειρημάτων που στην συνέχεια θα δημοσιεύονταν ίσως άλλαζε η ιδέα αυτή . Ενώ η εκπρόσωπος της Νιγηρίας συμπλήρωσε ότι η γυναίκα συμμετέχοντας στα κοινά και επιβάλλοντας την γνώμη της ίσως γίνει πιο σεβαστό πρόσωπο και καταρρίψει την θεωρία του αδύναμου φύλου.
Με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να ενθαρρυνθούν οι γυναίκες να επικοινωνήσουν με κάποιον, που τους παρέχει βοήθεια ;
Η εκπρόσωπος την Νιγηρίας θεώρησε σημαντικό παράγοντα την υποστήριξη της γυναίκας από την οικογένεια της, ενώ η εκπρόσωπος του Ισραήλ πιστεύει ότι ένας καλός τρόπος να ενημερωθούν σωστά οι γυναίκες είναι μεσώ την ενημέρωση κατά τη σχολική ηλικία, μέσω εντύπων – φυλλαδίων που θα περιέχουν τηλεφώνα και πληροφορίες για την αντιμετώπιση κάποιου τέτοιου συμβάντος.
Της Σαββίδη Βασιλικής
Leave a Reply