Όλη η οργανωτική ομάδα του “Μαθητές σε ρόλο Διπλωμάτη” συγχαίρει θερμότατα τον Κωνσταντίνο Μαρκόπουλο για την εξαιρετική του επιτυχία να εξασφαλίσει σχεδόν πλήρη υποτροφία (97%) στο Yale University, ένα από τα κορυφαία πανεπιστημιακά ιδρύματα παγκοσμίως, και συγκεκριμένα στην πολυτεχνική σχολή ως μελλοντικός μηχανολόγος μηχανικός.
Ο μαθητής από τη Θεσσαλονίκη είχε συμμετάσχει στο 4ο ΜΡΔ και είχε διακριθεί στην επιτροπή του, εκπροσωπώντας την στη Γενική Συνέλευση της προσομοίωσης. Έχουμε την τιμή να μας παραχωρεί στο παρακάτω κείμενο μία δήλωσή του και είναι χαρά μας να γινόμαστε κοινωνοί των προσπαθειών και επιτυχιών νέων που συμμερίζονται το όραμα και την προσπάθειά μας μέσα από τη διοργάνωση αυτή. Είμαστε περήφανοι και ευελπιστούμε να αποτελέσει αυτό ένα κίνητρο και έναυσμα για κάθε μαθητή να κυνηγήσει τα όνειρά του και τις φιλοδοξίες του. Ευχαριστούμε τον Κωνσταντίνο και ευχόμαστε τα καλύτερα στην πορεία του, να συνεχίσει να κατακτά κορυφές και να δει κάθε όνειρό του να υλοποιείται!
Φωτογραφία: Ιωσήφ Σαάντ
Αναλυτικά η δήλωση του Κωνσταντίνου:
«Δυστυχώς συνέδρια σαν το ΜΡΔ δεν αποτελούν την πιο εντυπωσιακή δραστηριότητα των
μαθητών όταν κάνουν αίτηση σε πανεπιστήμια, καθώς είναι αρκετά κοινή δραστηριότητα.
Ωστόσο, η συμμετοχή μου στο ΜΡΔ ήταν πολλά παραπάνω από τη βεβαίωση συμμετοχής
και την εύφημο μνεία που κέρδισα. Έχοντας ακολουθήσει την θετική κατεύθυνση, σε πολλά
παιδιά από την επιτροπή μου, τους φάνηκε περίεργο που αφιέρωσα τόσο χρόνο για να
συμμετέχω στο συνέδριο. Για μένα ήταν απλό. Πέρα από ένα πολύ όμορφο τριήμερο που
γνώρισα πολλούς νέους ανθρώπους κι έκανα πολλούς φίλους, μπόρεσα να ασχοληθώ με
κάτι εκτός της καθημερινότητάς μου, να καλλιεργήσω νέες δεξιότητες και να αποκτήσω νέα
ενδιαφέροντα.
Τη πρώτη μέρα του συνεδρίου ήμουν πλήρως αμέτοχος. Δεν μίλησα ούτε μία φορά, δεν
διάβασα καν το κείμενο θέσης που είχα προετοιμάσει. Όχι επειδή βαριόμουν ή δεν πρόσεχα.
Παρακολουθούσα κάθε ομιλία, κάθε διάλογο, κάθε βήμα της επιτροπής με αμείωτο
ενδιαφέρον, απλά αισθανόμουν, πως η προετοιμασία που είχα κάνει δεν ήταν αρκετή για να
σταθώ απέναντι σε παιδιά θεωρητικής κατεύθυνσης που κυνηγούσαν σχολές όπως η νομική
και όχι πολυτεχνείο.
Τη Δεύτερη μέρα και περίπου μία ώρα αφού είχαν ξεκινήσει οι εργασίες της επιτροπής
σκέφτηκα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω χωρίς να έχω μιλήσει έστω μια φορά, να έχω
να πω πως κάτι έκανα. Έτσι στην αρχή του συντονισμένου διαλόγου άρχισε να σχεδιάζω
λέξη προς λέξη τι θα πω με σκοπό να πάω να μιλήσω τελευταίος. Εν τέλη, όταν σηκώθηκα
όρθιος, διάβασα τις πρώτες δύο προτάσεις και μετά κατέληξα να μιλάω μόνος μου. Συνέχισα
στο ίδιο μοτίβο για λίγο. Να προετοιμάζω τα λόγια μου για να νιώθω σιγουριά αλλά να
καταλήγω να μιλάω ελεύθερα, ως που άρχισα να νιώθω όλο και πιο άνετα να μιλάω
αυθόρμητα, να κάνω επιτόπου παρεμβάσεις και και να μιλάω πολλές φορές επί του ίδιου
θέματος. Μέχρι το μεσημέρι κατέληξα να είμαι ένα από τα πιο ενεργά μέλη της επιτροπής.
Όσο περισσότερα συμμετείχα, τόσο περισσότερο μου άρεσε η λογομαχία, να προσπαθώ να
υπερασπιστώ τη θέση μου, να παίζω με τις λέξεις για να προσπαθώ να μεταπείσω τους
υπόλοιπους εκπροσώπους να υιοθετήσουν τις ιδέες μου και ήθελα να κερδίσω συνεχώς
περισσότερα από τη συμμετοχή μου. Ψηφίστηκα πρεσβευτής της επιτροπής μου και
εκφώνησα λόγο στην ολομέλεια του ΟΗΕ μπροστά σε 700 μαθητές και προσκεκλημένους.
Το να φτάσω από το να φοβάμαι να μιλήσω σε μια κλειστή ομάδα 20 ατόμων, στο να φτάσω
να εκφωνώ αυτό τον λόγο μόλις δυο μέρες αργότερα ήταν απότομο και αγχωτικό. Όμως αυτό
το απότομο ξύπνημα που είχα μου άφησε ένα αίσθημα ικανοποίησης και το κίνητρο να
κυνηγάω περισσότερες ηγετικές θέσεις.
Έτσι κατέληξα να ψάχνω το ίδιο αίσθημα του debate και του διαλόγου που ένιωθα στο
συνέδριο με οποιονδήποτε τρόπο στην καθημερινότητά μου. Εκλέχθηκα πρώτος σε ψήφους
στο δεκαπενταμελές συμβούλιο του ΓΕΛ της αμερικανικής Γεωργικής Σχολής, όπου και είμαι
πρόεδρος, μπόρεσα να συνεργαστώ άριστα με το αντίστοιχο συμβουλίου του
επαγγελματικού λυκείου της Σχολής. Ακόμα και σε άλλους τομείς όπως το club ρομποτικής
και η ομάδα F1 in Schools, Team VeloCT, στην οποία είμαι αρχηγός, μπόρεσα να
λειτουργήσω και να τη διευθύνω με μεγαλύτερη επιτυχία. Όλα αυτά, μαζί με τα μελλοντικά
μου σχέδια να γίνω Team Principal σε ομάδα Formula 1, είναι στοιχεία που φάνηκαν τόσο
στις εκθέσεις μου, αλλά αποτέλεσαν σημαντικό στοιχείο και σε συστατικές επιστολές που
έγραψαν καθηγητές για μένα. Ακόμα μετά την έκθεσή μου σε ένα τόσο μεγάλο κοινό, ακόμα
και μικρότερα κομμάτια των αιτήσεων, όπως η συνέντευξη μου ήταν πιο εύκολα ή μετά τηνεισαγωγή μου στο Yale μπόρεσα να αντιμετωπίσω με πολύ λιγότερο άγχος τους
δημοσιογράφους και τις κάμερες που με προσέγγισαν.
Σίγουρα, κάνοντας αίτηση σαν εν δυνάμει μηχανικός, διακρίσεις και συμμετοχές σε
διαγωνισμούς STEM ήταν πιο σημαντικοί. Ωστόσο, θεωρώ ότι το γεγονός, ότι είχα πολλά
ενδιαφέροντα σε διάφορα πεδία (φυσική, μαθηματικά, εθελοντισμός, κινηματογράφος,
αθλητισμός και το πρόγραμμα της πρακτικής άσκησης στα αγροκτήματα της ΑΓΣ) ήταν αυτό
που με έκανε να ξεχωρίσω από πολλούς μαθητές. Για τα αμερικανικά ιδρύματα είναι πολύ
σημαντικό αυτό που ονομάζουν ολιστική προσέγγιση. Δηλαδή ο μαθητής να μην έχει καλές
επιδόσεις μόνο σε ένα τομέα όπως τα μαθηματικά, αλλά να έχει πολλά ενδιαφέροντα, να έχει
προσωπικότητα και να έχει να προσθέσει κάτι στην κοινότητα και να αποτελεί ενεργό μέλος
σε αυτή. Και θεωρώ ότι η συμμετοχή μου στο ΜΡΔ και ικανότητες που αυτή με βοήθησε να
αναπτύξω συνέβαλαν σε αυτόν τον τομέα και ήμουν πολύ τυχερός που στην Αμερικανική
Γεωργική Σχολή είχαμε το πρόγραμμα Study USA που με βοήθησε να προετοιμαστώ για τη
διαδικασία των αιτήσεων και να αναδείξω όλες αυτές τις πτυχές του εαυτού μου.
Η πρώτη συμβουλή που θα έδινα σε κάποιο μαθητή είναι να μην αφήσει καμία ευκαιρία να
πάει χαμένη. Προσωπικά, όπως το έχει περιγράψει πάρα πολύ εύστοχα και ο Gary
Vaynerchuk, δεν έχω πρόβλημα να κάνω ζογκλερικά με 12 μπαλάκια και να αφήσω 2 να
πέσουν κάτω, από το να ξεκινήσω με 5 για να είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρω. Τι εννοώ
με αυτό. Όλα αυτά τα χρόνια δήλωνα συμμετοχή σε οτιδήποτε μου φαινόταν ενδιαφέρον.
Έτσι ήρθα στο ΜΡΔ, έτσι είχα μπει στο κλαμπ κινηματογράφου κι ας με κορόιδευαν φίλοι μου
γιατί ακουγόταν γελοίο. Περιέγραψα πολλές φορές τελευταία ότι αν μου έλειψε κάτι όλα αυτα
τα χρόνια, αυτό ήταν ύπνος. Αυτό συνέβη γιατί πάντα υπερφόρτωνα το πρόγραμμα μου,
επειδή συμμετείχα παντού. Είναι λογικό ένας μαθητής να μην μπορεί να τα προλάβει όλα.
Έτσι κατέληγα να δίνω βάρος στις δραστηριότητες που με ενδιέφεραν, χωρίς να με νοιάζει τι
θα κάνω στα άλλα και μπόρεσα να ανακαλύψω πολλά καινούργια ενδιαφέροντα και εν τέλη
να έχω επιτυχίες πάνω σε αυτά. Είναι άλλωστε καλύτερο να μετανιώσεις για κάτι που έκανες,
παρά για μια ευκαιρία που άφησες να φύγει.
Υ.Γ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους τους καθηγητές μου κατά τη διάρκεια της
φοίτησής μου στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης και το προσωπικό του
γραφείου Study USA που με βοήθησαν στην εισαγωγή μου στο Yale. Ακόμα θα ήθελα να
ευχαριστήσω το εξαιρετικό προεδρείο της επιτροπής μου, πρόπερσι που είχα συμμετάσχει
στο ΜΡΔ, αλλά και την οργανωτική επιτροπή του ΜΡΔ για τις ευχές και το ενδιαφέρον τους.»
ΑΘΗΝΑ ΓΚΟΥΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον και συγκίνηση τα λόγια του Κωνσταντίνου και τον συγχαίρω που κατανίκησε όποιον ενδοιασμό και τελικά η παρουσία του στο συνέδριο ήταν εξαιρετικά ενεργητική.
Δυστυχώς, για τη χώρα μας η ολιστική προσέγγιση της γνώσης δεν έχει ακόμη επιτευχθεί, ούτε κάποιος αξιολογείται ολιστικά και πολύπλευρα. Επίσης, κάθε προσπάθεια προς τούτο συναντά πολλές αντιδράσεις.
Μακάρι, ο Κωνσταντίνος να γίνει παράδειγμα για όλους τους μαθητές, για όλους τους νέους μας, γιατί είναι σημαντικό ο άνθρωπος να έχει πολύπλευρες γνώσεις, για να μπορεί να στέκεται στην κοινωνία και να εκπληρώνει το ρόλο του ως ενεργός πολίτης.